چکیده فرهنگ و هنر ایرانی- اسلامی به دلیل پرمایگی محتوایی و تعلق تاریخی به سرزمین تمدنی اسلام، از جلوههای مهم و برجسته در بازتولید قدرت نرم به شمار میآید. ژرفای درونی فرهنگ و هنر اسلامی که در گذار تاریخی ...
بیشتر
چکیده فرهنگ و هنر ایرانی- اسلامی به دلیل پرمایگی محتوایی و تعلق تاریخی به سرزمین تمدنی اسلام، از جلوههای مهم و برجسته در بازتولید قدرت نرم به شمار میآید. ژرفای درونی فرهنگ و هنر اسلامی که در گذار تاریخی خود به تولید علم پرداخته است، توانسته است گهوارهای از تمدن را در سدههای نخستین و میانی اسلام مدیریت کند. با از میان رفتن ارزشهای نهادی فرهنگ و هنر که با علم و شکوفایی رابطه مستقیمی دارند، دوران فرورفت علمی در ایران آغاز شد و باوجود گذار چندین سده، کامیابی چشمگیری در مقیاس جهانی به دست نیامده است. پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی، کوشیده است تا جایگاه فرهنگ و هنر بهعنوان دانش درونی و معنوی را در افزایش قدرت نرم ایران بررسی کند. بدین منظور، به کاوش اسناد بالادستی کشور، ازجمله سند چشمانداز و برنامه پنجم توسعه پرداختهشده است. نتایج پژوهش، نشان میدهد که جایگاه فرهنگ و هنر در اسناد بالادستی جمهوری اسلامی ایران به دلیل توجه بیشتر به امور عینی و صنعتی، چندان رضایتبخش نیست.